Categorie: Persoonlijke overwegingen

Het fenomeen payday

Toen ik elke maand nog geld tekort kwam, keek ik altijd erg uit naar de storting van het salaris. Gewoon, omdat ik dan weer geld uit kon geven. Meestal was het dan rond de 30e van de maand al weer een flink eind onderweg met het geld, waardoor ik op dat moment al weer zorgen had over hoe ik de maand door moest komen. Ik kan me voorstellen dat er veel gezinnen zo in Nederland leven, elke maand zodra het salaris binnen komt worden allerlei flinke aanschaffingen gedaan, de hypotheek of huur gaat er af, energie er af, verzekeringen worden geïncasseerd en hup, driekwart van het geld is er al weer door heen. En dan komen alle variabele uitgaven nog.

Sinds mei is er echter wat verandert in de manier waarop ik uit kijk naar de dag waarop het salaris binnen komt. Nu ik een flinke buffer heb, en niet meer leef van salarisstorting naar salarisstorting, zie ik dit moment namelijk veel meer als ‘Ik heb weer ruimte om te investeren’! En dat vind ik een ontzettend fijn gevoel, ik heb mijn salaris niet per sé nodig om de rekeningen te betalen deze maand, dat zou eventueel ook gewoon kunnen vanuit m’n buffer namelijk!

Dat is wat mij betreft nu al de grootste winst van de hele exercitie die ik ben aan gegaan. En ik voel me er ontzettend gelukkig bij!

Mijn andere levensdoelen voor 2016

Naast het behalen van de € 20.000 heb ik nog een aantal doelen voor 2016:

  • Het opmaken van m’n portfolio voor school, zodat ik mijn diploma aan kan gaan vragen. Dit is het enige wat ik nog moet doen hiervoor.
  • De beslissing nemen wat ik ga doen met mijn motor.
  • Andere mensen meer de ruimte geven om na te denken voor ik mijn oplossing inzet. Ik merk dat dit andere mensen lui maakt.
  • Mijn kwaliteiten meer inzetten voor de maatschappij dan ik tot nu toe doe.

Het opmaken van m’n portfolio lijkt me duidelijk. Dit is een ding wat gedaan moet worden, alleen door drukte op m’n werk en andere zaken waar ik m’n tijd aan besteed is hier nog niets van gekomen. Dit doel stel ik op 1 oktober 2016.

In een vorig blog vroeg ik jullie advies, over wat te doen met mijn motor. Ik ben jullie allemaal ontzettend dankbaar voor jullie adviezen hierbij, maar ik ben er nog niet helemaal uit. Wel ga ik er nog eens een weekend op rijden om te bepalen wat ik er echt mee wil. Daarna moet de beslissing genomen worden. Uiterlijk 1 november 2016 wil ik dat de motor of te koop staat, of dat er geen andere weer komt.

Doel nummer 3 is een doorlopend iets. Hierbij is het vooral zaak dat ik graag snel en goed wil, en daardoor een ander niet altijd de ruimte en tijd geef om zijn of haar oplossing te bedenken of uit te leggen. Omdat ik altijd mijn oplossing dan al klaar heb, komt het uitvoeren hiervan ook vaak op mijn schouders terecht en worden deze soms ook minder goed gedragen door mijn collega’s. Door hen zelf meer met oplossingen te laten komen hoop ik beide op te lossen, zodat ik zelf mijn handen meer vrij heb en minder overuren hoef te maken en mijn collega’s meer plezier in hun werk krijgen. Aan het einde van het jaar ga ik evalueren hoe dit gelukt is.

Mijn kwaliteiten meer inzetten voor de maatschappij, dat houdt voor mij in dat ik mijzelf en m’n kennis gratis ter beschikking ga stellen aan de maatschappij, maar dan wel voor doelen die ik zelf leuk vind om te steunen. Oftewel, in Oud Hollandsch; vrijwilligerswerk. Voor mezelf heb ik nog niet duidelijk wat voor vrijwilligerswerk ik wil gaan doen, maar dit is iets wat ik in de komende maanden uit ga zoeken. Ik wil zeker weten dat dit iets is wat ik leuk vind en waar ik ook achter sta, want vrijwilligerswerk is dan wel vrijwillig, maar zeker niet vrijblijvend. Ook daar rekenen mensen op je. Ik geef mezelf hierbij de tijd tot 1 december 2016 om duidelijk te krijgen voor mijzelf wat voor vrijwilligerswerk ik nog extra wil doen. Op dit moment zit ik namelijk al in een soort Raad van Toezicht en daarnaast doe ik wat kleinschalig werk voor onze motorclub. Dit laatste stelt alleen niet zoveel voor.

Wat zijn jullie doelen voor 2016? En zijn die al gerealiseerd?

 

 

Van 36 naar 40 uur, hoe bevalt me dat

Sinds afgelopen juni werk ik 40 uur per week, in plaats van 36 uur. In een eerder blog heb ik geschreven wat de overwegingen waren om dit wel of niet te doen. Nu wil ik hier graag op terug blikken en kijken wat er terecht is gekomen van de eerdere overwegingen.

Geschatte voordelen van destijds:

  • Ik ben niet meer verplicht om 9 uur op een dag te werken (al wordt daar heel gemakkelijk mee om gegaan als je je output maar levert)
  • Ik zou een bedrag extra krijgen per maand van € 185 euro netto
  • De extra uren die ik elke week toch wel maak, worden dan ook betaald

De voordelen die ik destijds noemde zijn allemaal uitgekomen, behalve dat ik niet meer verplicht ben 9 uur te werken. Alleen, ik werk vrijwel elke dag toch nog steeds wel 9 uur of meer, het aantal uren is eerder meer geworden dan minder. Dus de verplichting is weg, maar het aantal uren is eerder meer geworden. Juist omdat ik vaker aanwezig ben werk ik nog makkelijker een uurtje extra.

Ingeschatte nadelen van destijds:

  • Niet meer de vrijheid hebben om op vrijdag toch niet te komen
  • Nu heb ik vrijwel geen vakantiedagen nodig (ik heb er dit jaar nog geen 1 gebruikt) omdat ik alles op de vrijdagen plan. Dat zal straks anders zijn en ik heb maar 25 vrije dagen per jaar wanneer ik 40 uur per week zou werken.
  • Ik heb minder vrij(heid) om leuke dingen te kunnen gaan doen op momenten dat ik het wil.

De vrijheid om niet meer op vrijdag te komen weegt schijnbaar voor mij toch minder dan gedacht. Ik heb er nog geen moment over nagedacht om op vrijdag niet naar het werk te gaan. Dit komt vermoedelijk ook omdat ik in het verleden vaak wel werkte op vrijdag. En, doordat mijn vriendin nu ook meer werkt, heb ik ook niet meer de behoefte om overdag dan thuis te zijn. Dan zit ik namelijk maar in m’n eentje.

Mijn aantal vakantiedagen blijkt voor dit jaar nog ruim voldoende te zijn, ik verwacht er hier nog 15 van over te houden (ongeveer). Ook nog niet het nadeel wat ik destijds had verwacht, maar eigenlijk zouden we het hele volgende jaar af moeten wachten of dit echt een nadeel blijkt te zijn.

Minder vrijheid is wel een dingetje. Gelukkig heb ik flexibele werktijden en werk ik vaak over, daardoor krijg ik ook ruimte om een keer vrij te nemen als het nodig is.

Een nadeel wat ik destijds niet goed ingeschat heb is hoe snel je gewend raakt aan het extra geld. De verhoging van 185 netto iedere maand lijkt niet veel, maar terug moeten naar het lagere salaris zou mij denk ik toch wel pijn doen in m’n portemonnee, ondanks dat ik het geld niet nodig heb. Blijkbaar ben ik toch meer vrek dan ik dacht!

Al bij al denk ik dat ik destijds de juiste keuze heb gemaakt en kijk ik er tevreden op terug. Eind volgend jaar zal ik nog eens terugblikken op mijn keuze.

 

 

De kost gaat voor de baat uit

Sinds 12 jaar heb ik lenzen, daarvoor 10 jaar een bril gehad. De laatste jaren vind ik lenzen echter steeds vervelender worden, elke avond dat gedoe met het poetsen van lenzen, vaak droge ogen en dan ook nog eens die kosten.

Want lenzen zijn voor mij een niet te onderschatten kostenpost ieder jaar, met ruim € 350 aan kosten per jaar. Mijn lenzen zijn zo duur, omdat ik erg gevoelige ogen heb. Heb al 10 soorten lenzen geprobeerd, maar geen enkele kon ik fatsoenlijk een dag dragen zonder problemen wat me bij m’n huidige wel lukt. Behalve dan die droge ogen.

Om deze twee dingen om te zetten in 1 voordeel is er 1 optie, geen lenzen meer dragen. Alleen met -5 aan beide ogen is dat ook weer lastig en ook niet zo veilig. Daarom wil ik graag mijn ogen laten laseren, mits ze daar geschikt voor zijn. Bij de kliniek waar mijn opticien mee samenwerkt, Eyescan, bieden ze hiervoor 3 opties aan.

2016-08-16 09_17_14-Ooglaseren_ Door Consumentenbond bekroond met álle vinkjes! Eyescan
De drie behandelmethoden van Eyescan

Hierbij spreekt mij de optie TransPRK het meest aan. De kosten zijn wel een stuk hoger dan bij een LASEK behandeling, maar de hersteltijd is ook een stuk korter. Ook de behandeling van de oppervlakte laag met een laser in plaats van met alcohol doet voor mij een stuk nauwkeuriger aan, alcohol in mijn oog geeft me toch niet zo’n veilig gevoel doordat het (lijkt mij) moeilijker te doseren is dan een laser.

Nu betekent dit, dat wanneer ik geen korting zou krijgen, ik € 2800 kwijt zou zijn aan het laseren van beide ogen. Met jaarlijkse kosten van € 350 zou dit voor mij betekenen dat de terugverdientijd van deze investering op 8 jaar ligt. Dat is best lang, een stuk langer dan ik normaal aan houd voor het doen van een investering op m’n werk, daar sturen wij op een tvt van liefst 3 jaar.

Maar goed, we zijn hier niet op m’n werk. De voordelen van het laseren zijn natuurlijk veel groter:

  • Nooit meer ’s avonds m’n lenzen in- en uit doen.
  • Nooit meer droge ogen door de lenzen
  • Gegarandeerd goed zicht (tenzij het mis gaat natuurlijk)
  • Jaarlijks € 350 minder uitgaven.

En de houdbaarheid van laseren is natuurlijk onbeperkt. Na die 8 jaar blijft de teller lopen zo lang ik leef en dat is hopelijk nog wel iets langer dan 8 jaar. En, ik kan natuurlijk altijd afwachten tot er een kortingsactie loopt, vorig jaar hadden ze die ook! Dat scheelde maar liefst € 800,-.

Hebben jullie ervaring met het laseren van ogen? Of nog tips voor een goede kliniek waar het minder duur is?

Discipline

Deze titel zal jullie vast al genoeg zeggen.

 

 

Nee? Toch niet? Mij wel. Ik voel me alsof ik heb gefaald afgelopen maand, terwijl de maand nog niet eens voorbij is. Ik ben er weer eens in de koop-mania getuind en heb niet voldoende discipline getoond terwijl mijn doel toch echt heel duidelijk is. Ik zal het jullie maar heel eerlijk vertellen, ik heb aan 3 dingen veel te veel geld uit gegeven.

  1. Een schitterend paar van Lier schoenen, een aankoopbedrag ter grootte van € 129,-. En dat terwijl ik in dit blog van 2 juni nog als maatregel noemde dat ik geen schoenen of kleding meer ging kopen. Een klein goedmakertje is dat ik nu een week op deze schoenen loop en er nog steeds ontzettend trots op ben en dat ze ontzettend fijn lopen, dat scheelt. En ze waren stiekem toch ook wel een beetje nodig.. (zei ’t engeltje op m’n schouder 😉 )

    729661_pb_01
    Mijn nieuwe van Lier schoenen
  2. Een tweede paar schoenen. Deze waren dan wel noodzakelijk voor onze wandelvakantie van september in de Oostenrijkse Alpen, dus hier voel ik me iets minder schuldig over. Deze schoenen verwacht ik morgen binnen, voor een prijsje van € 63,-.
  3. Afgelopen weekend ben ik naar een festival geweest. De kosten voor dit weekend bedroegen maar liefst € 207,25, exclusief het ticket van € 65. Vooraf had ik mij voorgenomen om exclusief het ticket maar maximaal € 130 uit te geven, zodat ik precies binnen mijn maandbudget van € 150 zou uitkomen komende maand.

Gelukkig ben ik wel erg blij met mijn nieuwe schoenen, ze lopen ontzettend fijn en ik verwacht dat doordat ik goede kwaliteit schoenen heb gekocht, ze ook flink lang mee gaan (mogelijk met opnieuw verzolen) zodat ik er een aantal jaren plezier van heb. Ook het afgelopen weekend was erg leuk, alleen pluk ik er nu wel de vruchten van doordat ik nog steeds erg moe ben.

Hebben jullie ook wel eens moeite met discipline te houden? En waar uit zich dat dan bij jullie vooral?

 

40 uur gaan werken of niet?

Doordat ik mijn studie altijd naast mijn baan heb gedaan, heb ik altijd 4 dagen per week gewerkt. Bij de werkgever waar ik in 2014 in dienst kwam, heb ik destijds de afspraak gemaakt om 4 dagen van 9 uur te gaan werken.

Nu blijkt in de praktijk dat daar niet veel van terecht komt. Ik heb geen idee wat ik moet doen op de 5e dag en ga deze dag toch vaak werken. Ook werk ik vaak meer dan 9 uur op een dag, zo ben ik vaak ’s avonds laat nog bezig voor m’n werk. Dat doe ik niet omdat er zo’n hoge werkdruk is, maar omdat ik m’n werk super leuk vindt.

Ik vind m’n werk zo leuk omdat er een aantal dingen zijn die ik ook echt nodig heb in m’n werk:

  • Ik krijg ontzettend veel verantwoordelijkheid
  • Mijn ideeën en inbreng worden gewaardeerd
  • Ik kan mezelf ontwikkelen doordat ik zoveel verantwoordelijkheid krijg

Wat mij betreft heb ik dus de ideale baan. Alleen, ik krijg m’n overuren niet uitbetaald en werk in de praktijk dus vaker richting de 50 uur per week, dan richting de 36. Nu vind ik dat niet erg, maar toch zou het fijn zijn als ik in ieder geval een deel van de uren die ik wel maak, ook uitbetaald krijg. Dat zou dan betekenen dat ik mijn contract moet gaan opschroeven naar 40 uur per week.

Daar zitten voor mij de volgende voordelen aan:

  • Ik ben niet meer verplicht om 9 uur op een dag te werken (al wordt daar heel gemakkelijk mee om gegaan als je je output maar levert)
  • Ik zou een bedrag extra krijgen per maand van € 185 euro netto
  • De extra uren die ik elke week toch wel maak, worden dan ook betaald

De € 185 netto zou me ontzettend helpen bij het behalen van m’n doel van € 20.000 per 31 december!

Maar, er zitten ook een aantal nadelen aan die voor mij toch best wel zwaar wegen;

  • Niet meer de vrijheid hebben om op vrijdag toch niet te komen
  • Nu heb ik vrijwel geen vakantiedagen nodig (ik heb er dit jaar nog geen 1 gebruikt) omdat ik alles op de vrijdagen plan. Dat zal straks anders zijn en ik heb maar 25 vrije dagen per jaar wanneer ik 40 uur per week zou werken.
  • Ik heb minder vrij(heid) om leuke dingen te kunnen gaan doen op momenten dat ik het wil.

Met m’n manager / collega heb ik al wel overlegd hierover. Hij geeft aan het toe te juichen, maar snapt mijn bezwaren. Hij heeft al wel aangegeven dat ik het zou kunnen proberen en wanneer het me niet bevalt, in bijvoorbeeld januari nog weer te switchen.

Al met al zit ik er nog behoorlijk over in dubio. Het extra geld is lekker, maar is het ook het opgeven van een deel van mijn vrijheid waard? Hoe denken jullie hier over?